دخان
خلاصه اين سوره عبارت است از بيان احوال روز قيامت و بودن دخان از علائم ساعت و شطرى از داستان موسى و فرعونيان و روز قيامت كه روز فصل حكومت بين خلق است و حال معصيتكاران و پرهيز كنندگان.
فِيها يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ أَمْراً مِنْ عِنْدِنا إِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ 4و5 يعنى در شب قدر هر امرى از حق و باطل و هر چه در آن سال رخ دهد يا بدائى يا مشيتى و يا تقديمى و تأخيرى از اجلها و روزيها و بلا و اعراض و مرض كه بايد روى دهد در آنشب مقدر ميشود و بعرض رسول اكرم و بعد از آنحضرت بامير المؤمنين و بعد از آنجناب بائمه طاهرين صلوات اللّه عليهم اجمعين رسانند تا حضرت حجة (ع) و شرط ميكنند از براى آن بزرگواران مشيت و بدا و تقديم و تأخير را. فرمود
يَوْمَ لا يُغْنِي مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَيْئاً وَ لا هُمْ يُنْصَرُونَ، إِلَّا مَنْ رَحِمَ اللَّهُ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ. 46-42
پروردگار در اين آيه ميفرمايد هر كس دوست بدارد غير دوستان خدا را كفايت نميكند او را و بىنياز نگرداند او را، و دوستان خدا آل محمد (ع) هستند. در كافى ذيل آيه فوق از ابى بصير روايت كرده گفت حضرت صادق (ع) بمن فرمود استثنا نكرده كسى از پيغمبران و پيروان آنها را خداوند در آيه فوق مگر امير المؤمنين (ع) و شيعيان آنحضرت را.
نظرات شما عزیزان:
آمار
وبلاگ:
